3. နောက်တစ်နေ့တွင် ငါတို့သည် ဆီဒုန်မြို့သို့ဆိုက်ကပ်ကြ၏။ ယုလိသည် ပေါလုကိုကြင်နာစွာဆက်ဆံလျက် မိတ်ဆွေများထံသွား၍ လုပ်ကျွေးပြုစုခြင်းခံယူခွင့်ကို ပေးလေ၏။
4. ထိုမြို့မှရွက်လွှင့်ကြသောအခါ လေဆန်ဖြစ်နေသဖြင့် ဆိုက်ပရပ်ကျွန်း၏လေကွယ်ရာဘက်မှ ရွက်လွှင့်သွားကြ၏။
5. ထို့နောက် ဆီလီဆီးယားပြည်နှင့်ပံဖုလိပြည်၏ပင်လယ်ပြင်ကို ရွက်လွှင့်ပြီး လုကိပြည်၊ မုရမြို့သို့ရောက်ကြ၏။
6. ထိုမြို့တွင် တပ်မှူးသည် အီတလီပြည်သို့ရွက်လွှင့်မည့် အလက်ဇန္ဒြိယသင်္ဘောကိုတွေ့၍ ငါတို့အား ထိုသင်္ဘောပေါ်သို့တက်စေ၏။
7. ရက်ပေါင်းများစွာ တစ်ရွေ့ရွေ့ရွက်လွှင့်ကြပြီးနောက် ကနိဒ်မြို့နားသို့ ခက်ခဲစွာဖြင့်ရောက်ရှိကြ၏။ ငါတို့သည် လေကြောင့် ဆက်မသွားနိုင်တော့သဖြင့် သာလမုန်အငူနားမှဖြတ်၍ ကရေတေကျွန်း၏လေကွယ်ရာဘက်မှ ရွက်လွှင့်သွားကြ၏။
8. ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက် ခက်ခဲစွာရွက်လွှင့်သွားပြီးနောက် လာသဲမြို့အနီးရှိ ဆိပ်ကမ်းသာဟုခေါ်သောအရပ်သို့ရောက်ကြ၏။
9. အချိန်များစွာကြာလာ၍ အစာရှောင်ရာနေ့သည်လည်း လွန်ခဲ့ပြီဖြစ်သောကြောင့် ပင်လယ်ခရီးသည် ဘေးအန္တရာယ်ရှိလာသဖြင့် ပေါလုသည် သူတို့အား သတိပေးကာ
10. “မိတ်ဆွေတို့၊ ဤပင်လယ်ခရီးတွင် သင်္ဘောနှင့်ကုန်ပစ္စည်းအပေါ်၌သာမက အကျွန်ုပ်တို့၏အသက်အပေါ်၌ပင် ဘေးအန္တရာယ်နှင့်များစွာသောဆုံးရှုံးမှု ကျရောက်လာလိမ့်မည်ဟု အကျွန်ုပ်တွေ့မြင်ရသည်”ဟူ၍ ဆိုလေ၏။
11. သို့သော် တပ်မှူးသည် ပေါလုပြောဆိုသောစကားထက် ရေယာဉ်မှူးနှင့်သင်္ဘောပိုင်ရှင်တို့ကို ပို၍ယုံ၏။
12. ထိုဆိပ်ကမ်းသည်လည်း ဆောင်းခိုရန်မသင့်လျော်သောဆိပ်ကမ်းဖြစ်သောကြောင့် အများစုက ထိုဆိပ်ကမ်းမှရွက်လွှင့်ပြီး ဖြစ်နိုင်လျှင် အနောက်တောင်နှင့် အနောက်မြောက်သို့မျက်နှာမူသည့် ကရေတေကျွန်း၏ဖိနိတ်ဆိပ်ကမ်းသို့ တစ်နည်းနည်းဖြင့်သွား၍ ဆောင်းခိုမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကြ၏။
13. တောင်လေဖြည်းညင်းစွာတိုက်ခတ်လာသောအခါ သူတို့သည် အကြံအစည်အောင်မြင်ပြီဟုထင်မှတ်လျက် ကျောက်ဆူးကိုနုတ်ပြီးလျှင် ကရေတေကျွန်း၏ကမ်းခြေကိုကပ်၍ ရွက်လွှင့်ကြ၏။
14. သို့သော် မကြာမီအတွင်း ဥရုကလုဒုန်ဟုခေါ်သည့် လေမုန်တိုင်းသည် ကုန်းတွင်းပိုင်းမှ တိုက်ခတ်လာလေ၏။
15. သင်္ဘောသည် လေမုန်တိုင်းမိသဖြင့် လေကိုဆန်၍မသွားနိုင်သောကြောင့် ငါတို့သည် လက်လျှော့၍ လေတိုက်ရာသို့ မျောပါသွားကြ၏။
16. ကလောဒေဟုခေါ်သော ကျွန်းငယ်တစ်ကျွန်း၏လေကွယ်ရာသို့ ရောက်ကြသောအခါ အသက်ကယ်လှေကို ခက်ခဲစွာဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ကြ၏။
17. သူတို့သည် ထိုလှေကို သင်္ဘောပေါ်တင်ပြီးလျှင် သင်္ဘောကိုခိုင်ခံ့စေရန် ကြိုးဖြင့်ပတ်စည်းကြ၏။ ဆိတစ်သဲသောင်ပေါ်၌ သောင်တင်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ရွက်ကိုလျှောချလျက် လေတိုက်ရာသို့ မျောပါသွားကြ၏။
18. ငါတို့သည် လေမုန်တိုင်းဒဏ်ကို ပြင်းစွာခံရသဖြင့် နောက်တစ်နေ့တွင် လူတို့သည် ကုန်ပစ္စည်းများကို သင်္ဘောပေါ်မှ ပစ်ချကြ၏။
19. သုံးရက်မြောက်သောနေ့တွင် သင်္ဘော၏ကုန်တင်ကုန်ချပစ္စည်းများကိုပင် မိမိတို့လက်ဖြင့်ယူ၍ ပစ်ချကြ၏။
20. ရက်ပေါင်းများစွာ နေနှင့်ကြယ်များကိုမတွေ့ရချေ။ မုန်တိုင်းသည်လည်း အရှိန်မလျော့ဘဲ တိုက်ခတ်လျက်ရှိသဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် ငါတို့လွတ်မြောက်မည်ဟူသောမျှော်လင့်ချက်ရှိသမျှသည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။
21. လူတို့သည် ကြာမြင့်စွာအစာမစားဘဲနေကြသောအခါ ပေါလုသည် သူတို့အလယ်၌ရပ်လျက် “အို မိတ်ဆွေတို့၊ သင်တို့သည် အကျွန်ုပ်၏စကားကိုနားထောင်၍ ကရေတေကျွန်းမှမထွက်ခွာဘဲ နေသင့်ပေသည်။ သို့ပြုလျှင် ဤဘေးအန္တရာယ်နှင့်ဆုံးရှုံးမှုတို့မှ ကင်းလွတ်ခဲ့ရကြပေလိမ့်မည်။
22. သို့သော် အားမငယ်ကြရန် သင်တို့အား အကျွန်ုပ်တိုက်တွန်းပါသည်။ အကြောင်းမူကား သင်တို့ထဲမှ တစ်စုံတစ်ဦးမျှ အသက်ဆုံးရှုံးရမည်မဟုတ်။ သင်္ဘောကိုသာ ဆုံးရှုံးရလိမ့်မည်။
23. အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အကျွန်ုပ်ကိုပိုင်သတော်မူသည့် အကျွန်ုပ်ဝတ်ပြုသောဘုရားသခင်၏ကောင်းကင်တမန်သည် လွန်ခဲ့သောညက အကျွန်ုပ်အနီး၌ရပ်လျက်