23. အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အကျွန်ုပ်ကိုပိုင်သတော်မူသည့် အကျွန်ုပ်ဝတ်ပြုသောဘုရားသခင်၏ကောင်းကင်တမန်သည် လွန်ခဲ့သောညက အကျွန်ုပ်အနီး၌ရပ်လျက်
24. ‘ပေါလု၊ မစိုးရိမ်နှင့်။ သင်သည် ဆီဇာဧကရာဇ်ရှေ့သို့ရောက်ရမည်။ ဘုရားသခင်သည် သင်နှင့်အတူရွက်လွှင့်နေသူအပေါင်းတို့ကိုလည်း သင့်အား ပေးအပ်တော်မူပြီ’ဟု မြွက်ဆိုခဲ့ပါသည်။
25. သို့ဖြစ်၍ မိတ်ဆွေတို့၊ အားမငယ်ကြနှင့်။ အကြောင်းမူကား အကျွန်ုပ်အားမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်းပင် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ဘုရားသခင်ကိုအမှီပြု၍ အကျွန်ုပ်ယုံကြည်ပါသည်။
26. အကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်းတစ်ခုတွင် သောင်တင်ရလိမ့်မည်”ဟု ဆိုလေ၏။
27. တစ်ဆယ့်လေးရက်မြောက်ညရောက်သောအခါ ငါတို့သည် အာဒြိပင်လယ်ထဲတွင်မျောပါနေကြစဉ် ညသန်းခေါင်အချိန်ခန့်တွင် သင်္ဘောသားတို့သည် ကမ်းတစ်ခုခုနှင့်နီးလာသည်ဟုထင်မှတ်၍
28. ရေကိုတိုင်းကြည့်ရာ အလံနှစ်ဆယ်နက်ကြောင်းတွေ့ကြ၏။ ထို့နောက် အနည်းငယ်ဆက်သွား၍ ပြန်တိုင်းကြည့်ရာ တစ်ဆယ့်ငါးလံနက်သည်ကိုတွေ့ကြ၏။
29. သူတို့သည် ကျောက်ဆောင်နှင့်တိုက်မိမည်ကိုစိုးရိမ်သဖြင့် သင်္ဘောပဲ့ပိုင်းမှ ကျောက်ဆူးလေးခုကိုချပြီး မိုးလင်းပါစေဟုဆုတောင်းကြ၏။
30. သင်္ဘောသားများသည် သင်္ဘောမှထွက်ပြေးရန်ကြိုးစား၍ သင်္ဘောဦးပိုင်းတွင် ကျောက်ဆူးချမည့်ဟန်ပြုလျက် အသက်ကယ်လှေကို ရေထဲသို့လျှောချနေကြ၏။
31. ပေါလုက တပ်မှူးနှင့်စစ်သားတို့အား “သင်္ဘောပေါ်တွင် ဤသူတို့သာမရှိလျှင် သင်တို့လွတ်မြောက်နိုင်မည်မဟုတ်”ဟု ပြောလေ၏။
32. ထိုအခါ စစ်သားတို့သည် အသက်ကယ်လှေ၏ကြိုးများကိုခုတ်ဖြတ်၍ ၎င်းတို့ကို အောက်သို့ချလိုက်ကြ၏။
33. မိုးလင်းလုနီးသောအခါ ပေါလုသည် အားလုံးတို့အား အစာစားကြရန် တိုက်တွန်းလျက် “သင်တို့သည် အစာမစားဘဲ ဆက်တိုက်အခြေအနေကိုစောင့်ကြည့်ကာ မည်သည့်အရာကိုမျှမစားခဲ့ သည်မှာ ယနေ့ တစ်ဆယ့်လေးရက်ရှိပါပြီ။