တ​မန်​တော်​ဝတ္ထု 20:5-17 Myanmar Standard Bible (MSB)

5. သူ​တို့​သည် ဦး​စွာ​သွား​နှင့်​ပြီး တ​ရော​မြို့​တွင် ငါ​တို့​ကို​စောင့်​နေ​ကြ​၏။

6. တ​ဆေး​မဲ့​မုန့်​ပွဲ​တော်​နေ့​များ​လွန်​သော​အ​ခါ ငါ​တို့​သည် ဖိ​လိပ္ပိ​မြို့​မှ ရွက်​လွှင့်​၍ ငါး​ရက်​အ​တွင်း တ​ရော​မြို့​၌​ရှိ​သော​ထို​သူ​တို့​ထံ​သို့ ရောက်​ပြီး​လျှင် ထို​မြို့​တွင် ခု​နစ်​ရက်​နေ​ကြ​၏။

7. ရက်​သတ္တ​ပတ်​၏​ပ​ထ​မ​နေ့​တွင် ငါ​တို့​သည် မုန့်​ကို​ဖဲ့​ရန် စု​ဝေး​ကြ​၏။ ပေါ​လု​သည် သူ​တို့​နှင့်​ဆွေး​နွေး​ပြော​ဆို​လျက်​နေ​၏။ သူ​သည် နောက်​တစ်​နေ့​တွင် ထွက်​ခွာ​ရန်​ကြံ​ရွယ်​ထား​သည်​ဖြစ်​၍ သန်း​ခေါင်​အ​ချိန်​တိုင်​အောင် တ​ရား​စ​ကား​ကို ဆက်​၍​ဟော​ပြော​လေ​၏။

8. ငါ​တို့​စု​ဝေး​ရာ​အ​ထက်​ခန်း​တွင် မီး​ခွက်​အ​မြောက်​အ​များ​ထွန်း​ထား​၏။

9. ဥ​တု​ခု​အ​မည်​ရှိ​သော လူ​ငယ်​တစ်​ဦး​သည် ပြ​တင်း​ပေါက်​အ​ပေါ်​၌​ထိုင်​၍ အ​လွန်​အ​မင်း​အိပ်​ငိုက်​နေ​၏။ ပေါ​လု​သည် ကြာ​မြင့်​စွာ​ဆွေး​နွေး​ပြော​ဆို​သော​အ​ခါ သူ​သည် အိပ်​မော​ကျ​၍ တ​တိ​ယ​ထပ်​မှ အောက်​သို့ ပြုတ်​ကျ​သွား​လေ​၏။ သူ့​ကို​ပွေ့​ချီ​လိုက်​သော​အ​ခါ သေ​ဆုံး​နေ​သည်​ကို တွေ့​ကြ​၏။

10. ထို​အ​ခါ ပေါ​လု​သည် ဆင်း​လာ​၍ သူ့​အ​ပေါ် မိ​မိ​ကိုယ်​ကို​လှဲ​၍ ဖက်​ထား​ပြီး​လျှင် “ရုတ်​ရုတ်​သဲ​သဲ​မ​ဖြစ်​ကြ​နှင့်။ အ​ကြောင်း​မူ​ကား သူ့​အ​သက်​သည် သူ​၌​ရှိ​၏”​ဟု ဆို​လေ​၏။

11. ထို့​နောက် အ​ပေါ်​သို့​ပြန်​တက်​ပြီး​လျှင် မုန့်​ကို​ဖဲ့​၍ စား​သုံး​ကာ မိုး​လင်း​သည်​အ​ထိ ကြာ​မြင့်​စွာ​ပြော​ဆို​ပြီး​မှ ထွက်​ခွာ​သွား​လေ​၏။

12. သူ​တို့​သည် အ​သက်​ရှင်​လျက်​ရှိ​သော​လူ​ငယ်​ကို ခေါ်​ဆောင်​သွား​ကာ အ​လွန်​စိတ်​သက်​သာ​ရာ​ရ​ကြ​၏။

13. ငါ​တို့​သည် ပေါ​လု​ကို အဿု​မြို့​၌​သင်္ဘော​ပေါ်​ခေါ်​တင်​ရန် စီ​စဉ်​လျက် သင်္ဘော​ဆီ​သို့ ဦး​စွာ​သွား​ပြီး​လျှင် ထို​မြို့​သို့ ရွက်​လွှင့်​ကြ​၏။ ဤ​သို့​စီ​စဉ်​ခြင်း​မှာ ပေါ​လု​သည် ကုန်း​ကြောင်း​သွား​ရန်​စီ​စဉ်​ထား​၍ ထို​သို့​မှာ​ကြား​ခဲ့​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​၏။

14. သူ​သည် အဿု​မြို့​တွင် ငါ​တို့​နှင့်​ဆုံ​သော​အ​ခါ ငါ​တို့​သည် သူ့​ကို သင်္ဘော​ပေါ်​ခေါ်​တင်​၍ မိ​တု​လင်​မြို့​သို့ သွား​ကြ​၏။

15. ထို​မြို့​မှ တစ်​ဖန်​ရွက်​လွှင့်​ကြ​ပြီး နောက်​တစ်​နေ့​တွင် ခိ​အု​ကျွန်း​၏​တစ်​ဖက်​သို့ ရောက်​ကြ​၏။ ထို​မှ တစ်​နေ့​ကြာ​သော် သာ​မု​ကျွန်း​သို့​ဝင်​၍ နောက်​တစ်​နေ့​တွင် မိ​လက်​မြို့​သို့​ရောက်​ကြ​၏။

16. ဤ​သို့​ခ​ရီး​ပြု​ခြင်း​မှာ ပေါ​လု​သည် အာ​ရှ​ပြည်​တွင် အ​ချိန်​မ​ကုန်​စေ​ရန် ဧ​ဖက်​မြို့​၌​မ​ဆိုက်​ဘဲ​ရွက်​လွှင့်​သွား​မည်​ဟု ဆုံး​ဖြတ်​ထား​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​၏။ သူ​သည် ဖြစ်​နိုင်​လျှင် ပင်​တေ​ကုတ္တေ​ပွဲ​နေ့​တွင် ဂျေ​ရု​ဆ​လင်​မြို့​သို့​ရောက်​လို​သည်​ဖြစ်​၍ ခ​ရီး​ကို​လျင်​မြန်​စွာ​ပြု​နေ​၏။

17. ထို့​ကြောင့် ပေါ​လု​သည် မိ​လက်​မြို့​မှ ဧ​ဖက်​မြို့​သို့ လူ​လွှတ်​၍ အ​သင်း​တော်​အ​ကြီး​အ​ကဲ​များ​ကို​ခေါ်​လေ​၏။

တ​မန်​တော်​ဝတ္ထု 20