23. ထိုအခါ ပေတရုသည် သူတို့ကို အိမ်ထဲသို့ခေါ်ဖိတ်လျက် တည်းခိုစေပြီးလျှင် နောက်တစ်နေ့၌ ထ၍ ထိုသူတို့နှင့်အတူ ထွက်ခွာသွားလေ၏။ ယုပ္ပေမြို့မှ ညီအစ်ကိုအချို့တို့သည်လည်း သူနှင့်အတူလိုက်သွားကြ၏။
24. နောက်တစ်နေ့၌ သူသည် ဆီဇာရီးယားမြို့သို့ ရောက်လေ၏။ ကော်နေလိသည် မိမိ၏ဆွေမျိုးများနှင့် ရင်းနှီးသောမိတ်ဆွေများကို စုရုံးထားလျက် သူတို့ကိုစောင့်မျှော်နေ၏။
25. ပေတရုဝင်လာသောအခါ ကော်နေလိသည် သူ့ကိုကြိုဆို၍ သူ၏ခြေရင်း၌ပျပ်ဝပ်လျက် ရှိခိုးလေ၏။
26. သို့သော် ပေတရုသည် သူ့ကိုထူမ၍ “ထပါ။ ငါကိုယ်တိုင်လည်း သာမန်လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်”ဟု ဆိုလေ၏။
27. ထို့နောက် ကော်နေလိနှင့်စကားပြောရင်း အိမ်ထဲသို့ဝင်လျှင် လူများစွာတို့စုဝေးနေကြသည်ကို တွေ့လေ၏။
28. ထိုအခါ ပေတရုက “ဂျူးလူမျိုးတို့အတွက် လူမျိုးခြားထံ အလည်အပတ်သွားခြင်း သို့မဟုတ် သူတို့နှင့်ပေါင်းဖော်ခြင်းသည် တရားတော်နှင့်မညီကြောင်း သင်တို့သိကြ၏။ သို့သော် မည်သူ့ကိုမျှ ညစ်ညူးသောသူ သို့မဟုတ် မစင်ကြယ်သောသူဟူ၍ မခေါ်ရမည့်အကြောင်း ဘုရားသခင်သည် ငါ့အား ပြသတော်မူပြီ။
29. ထို့ကြောင့် ငါသည် ခေါ်ဖိတ်ခြင်းခံရသောအခါ မငြင်းဆိုဘဲ လာခဲ့၏။ သို့ဖြစ်၍ ငါ့အား မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် ခေါ်ဖိတ်ကြသည်ကို ငါမေးလိုသည်”ဟု ဆိုလေ၏။
30. ကော်နေလိကလည်း “လွန်ခဲ့သောသုံးရက်က ဤအချိန်မွန်းလွဲသုံးနာရီတွင် အကျွန်ုပ်အိမ်၌ အကျွန်ုပ်ဆုတောင်းနေစဉ် တောက်ပသည့်အဝတ်ကို ဝတ်ထားသောလူတစ်ဦးသည် အကျွန်ုပ်ရှေ့၌ရပ်လျက်
31. ‘ကော်နေလိ၊ သင်၏ဆုတောင်းသံကို ဘုရားသခင်နားညောင်းတော်မူ၍ သင်၏ပေးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းတို့သည်လည်း ဘုရားသခင်ရှေ့တော်၌ အောက်မေ့စရာဖြစ်လေပြီ။