33. И ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован; се замисли и почна да тагува,
34. па им рече: „Душата Ми е до смрт нажалена; останете тука и бидете будни!“
35. И штом се оддалечи малку, падна на земја и се молеше, за да Го одмине часот, ако е можно;
36. и велеше: „Ава, Оче! Сѐ е можно за Тебе; отклони ја од Мене оваа чаша; сепак не како Јас што сакам, туку како Ти!“