14. И видов, и ете, бел облак, а на облакот седеше Еден сличен на Човечкиот Син, со златна круна на главата и со остар срп во раката.
15. И еден друг ангел излезе од храмот и му извика со силен глас на Оној, Кој седеше на облакот: „Испрати го својот срп и жниј, зашто дојде твојот час за жниење, зашто е зрела жетвата на земјата. „
16. И оној, кој седеше на облакот, го фрли својот срп на земјата, и земјата беше пожнеана.
17. И друг ангел излезе од храмот, што е во небото, и тој имаше остар срп.