13. Тогаш царот им рече на служителите: ‘Врзете му ги нозете и рацете и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и чкртање со забите!’
14. Зашто мнозина се повикани, но малку се избрани!”
15. Тогаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат на збор.
16. И Му ги испратија своите ученици, заедно со Иродовците, за да Му речат: „Учителе, знаеме дека си вистински и дека во вистина ги учиш луѓето на Божјиот пат, и не ти е грижа од никого, зашто не гледаш на лицето на луѓето.
17. И така, речи ни, што мислиш Ти! Дали е дозволено да му се дава данок на царот или не?”
18. А Исус, го разбра нивното лукавство и рече:
19. ”Зошто Ме искушувате, лицемери? Покажете ми даночна монета!” Тие Му донесоа денариј.
20. И им рече: „Чиј е овој лик и натписот?”
21. Му рекоа: „На царот!” Тогаш им рече: „Подајте му го царевото на царот, а Божјото на Бога!”