52. Сите плачеа и тажеа по неа. Тој пак им рече: „Не плачете, зашто не е умрена, туку спие!”
53. И Му се потсмевнуваа, зашто знаеја дека е умрена.
54. А Тој ја фати нејзината рака и извика: „Дете, стани!”
55. И нејзе и се врати духот, и стана веднаш, и Тој нареди да и дадат да јаде.
56. Нејзините родители се зачудија, а Тој им заповеда никому да не кажуваат за тоа што се случило.