18. Велев: „Ќе издивнам во своето гнездо, како палма, проживувајќи безбројни денови.”
19. Моите корења се простираат до водата, росата почива на моите гранки.
20. Мојата слава ќе се подмладува секогаш, и лакот ќе се обновува во мојата рака.
21. Слушаа желно што ќе им кажам, и молчеа за да чујат совет од мене.
22. Ништо не додаваа на моите зборови, и моите беседи капеа како дожд врз нив.
23. Тие копнееја по мене како по дожд, отвораа уста како за летен пороен дожд.
24. Мојата насмевка им беше охрабрување; внимаваа на ведроста на моето лице.