1. Тогаш Софар Нааматецот проговори и рече:
2. „Мислите ме тераат да ти одговорам, и затоа во мене врие тоа возбудување,
3. додека ги слушам укорите што ме срамат, но мојот дух на разумот веќе ќе најде умен одговор.
4. Зар тебе не ти е познато од старо време, од кога е поставен човекот на земјата,