10. អ៊ីស្រាអែលអើយ អ្នកបានបំភ្លេចព្រះជាម្ចាស់ដែលជាព្រះសង្គ្រោះរបស់អ្នកអ្នកពុំបាននឹកឃើញព្រះដែលជាកំពែងការពារអ្នកទេ។ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកដាំដំណាំសម្រាប់ថ្វាយជាសក្ការៈដល់ព្រះដទៃ។
11. នៅថ្ងៃដែលអ្នកដាំដំណាំអ្នកបានធ្វើឲ្យដំណាំនោះដុះឡើង។នៅព្រឹកដែលអ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជទៅវាក៏ចេញផ្កាភ្លាម។ប៉ុន្តែ ពេលចម្រូតមកដល់ គ្មានផលអ្វីសោះផ្ទុយទៅវិញ មានតែការឈឺចាប់គ្មានអ្វីព្យាបាលឲ្យជាបានទេ។
12. មានឮស្នូរសន្ធឹកប្រជាជនដ៏ច្រើនឥតគណនាប្រៀបបាននឹងស្នូរសន្ធឹកមហាសាគរនិងឮស្នូរសំឡេងសាសន៍ទាំងឡាយគគ្រឹកគគ្រេងដូចរលកសមុទ្រ
13. សាសន៍ទាំងឡាយនាំគ្នាបន្លឺសំឡេងយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងដូចទឹកហូរយ៉ាងខ្លាំងប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់គំរាមពួកគេហើយពួកគេក៏រត់ចេញឆ្ងាយពួកគេត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចអង្កាមត្រូវខ្យល់ភ្នំផាត់បាត់អស់ទៅ និងដូចលំអងផ្កាដែលត្រូវខ្យល់កួចយកទៅដែរ។
14. នៅពេលល្ងាច ពួកគេភ័យញ័ររន្ធត់មុនពេលថ្ងៃរះ ពួកគេវិនាសសូន្យអស់ទៅ។នេះហើយជាទុក្ខទោសរបស់ពួកអ្នកដែលប្លន់និងរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើង។