11. ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំស្មូត្រយ៉ាងអន្លង់អន្លោច ដូចសំឡេងពិណព្រោះខ្ញុំអាណិតស្រុកម៉ូអាប់ខ្ញុំស្រណោះក្រុងគារ-ហារ៉ាសែត។
12. គេនឹងឃើញអ្នកស្រុកម៉ូអាប់ខំប្រឹងឡើងទៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗយ៉ាងត្រដាបត្រដួសគេបន់ព្រះរបស់ខ្លួននៅកន្លែងសក្ការៈតែឥតបានផលអ្វីសោះ។
13. នេះជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់ប្រកាសទុកជាមុន តាំងពីយូរណាស់មកហើយ ស្ដីអំពីជនជាតិម៉ូអាប់។
14. ឥឡូវនេះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «គម្រប់បីឆ្នាំទៀត គឺគិតចាប់តាំងពីថ្ងៃនេះទៅ មេដឹកនាំរបស់ស្រុកម៉ូអាប់នឹងត្រូវវិនាសសូន្យជាមួយប្រជាជនដ៏ច្រើនលើសលប់របស់ខ្លួន។ រីឯអ្នកដែលនៅសេសសល់មួយចំនួនតូចនឹងត្រូវអាប់អោន»។