13. Para suku bangsa padha gumerah kaya gumuruhing banyu gedhe;nanging Pangeran Yehuwah paring deduka,satemah banjur padha lumayu adoh,kalawan kesusu kaya mrambut ing panuton kang kabur ing angin,lan kaya dhedhak katiyup ing lesus.
14. Bareng ngarepake sore, lah ana pagiris!Sadurunge esuk, wus ora ana kabeh!Yaiku pandumane wong-wong kang padha ngrayah kita,sarta iya iku kang katemtokake tumrap para wong kang ngrampasi kita.