10. Lah sanyata wus tumeka ing dinane: bilai bakal tumempuh, gebuge wus semi, piangkuhe wus kembang,
11. panganiaya wus thukul dadi gitik kang tumrap ing duraka; wong-wonge ora ana kang kari, apa-apane, iya kaluberane, iya kamulyane, entek sakaluhurane pisan.
12. Wus tumeka ing wektune, wus meh tumeka ing dinane. Sing tuku aja bungah, sing adol aja susah, awit bebendu kang murub tumempuh marang sagolongane kabeh kang rame iku.
13. Amarga kang adol ora bakal mbaleni dodolane, sanadyan bokmanawa isih urip, sabab bebendu kang murub tumempuh marang sagolongane kabeh kang rame iku lan ora kena diduwa sarta ora ana wong kang bisa ngukuhi nyawane marga saka kaluputane.
14. Ngunekna kalasangka lan samubarang kabeh padha cawisna! Nanging ora ana wong siji-sijia kang maju perang, amarga bebenduningSun kang mulad-mulad tumempuh marang sakehing karameane.