Wulang Bebasan 30:17-33 Kitab Sutji (JAV)

17. Mripat kang nyampahi marang bapa,sarta emoh mituhu marang biyung,iku bakal dithothol dening manuk gagak ing pinggir kalilan kamangsa dening anake manuk garudha.

18. Ana telung prakara kang dakgumuni,malah patang prakara kang ora dakngreteni;

19. yaiku: lakune manuk garudha ing awang-awang,lakune ula ana ing parang,lakune prau ana ing tengahe sagara,sarta lakune wong lanang karo prawan.

20. Lakune wong wadon bedhang iku mangkene:dhisike mangan, banjur ngusapi cangkeme,nuli ngucap: Aku ora nglakoni ala.

21. Ana telung prakara kang ndadekake bumi horeg,malah patang prakara kang ndadekake ora betahe:

22. marga batur tukon manawa dadi ratu,marga wong gemblung manawa kewaregen,

23. marga wong wadon kang ora disenengi ing wong manawa oleh bojo,apadene marga rewang wadon kang ngesur kalenggahane bendarane putri.

24. Ing bumi ana kewan papat kang cilik dhewe,nanging kang cukat banget:

25. semut iku golongan kang ora rosa,nanging sasuwene mangsa panas padha tandho pangan,

26. kancil iku golongan kang ringkih,nanging anggone gawe omah ana ing sajroning parang,

27. walang iku ora duwe ratu,nanging padha baris kanthi tumata,

28. cecak iku kena kacekel nganggo tangan,nanging ing kadhatone para ratu iya ana.

29. Ana kewan telu kang gagah jangkahe,malah papat kang jangkahe bregas, yaiku:

30. singa kang prakosa dhewe padha-padha kewan,sarta ora mundur ngadhepi apa bae.

31. Jago kang angkuh, utawa wedhus lanang,lan ratu kang tindak ing ngarepe kawulane.

32. Manawa kowe ngumukake awakmu dhewe, dadia tanpa pikir, dadia sawuse kokrasakake,tanganmu tutupna ing cangkemmu.

33. Awit puwan iku manawa diwenyet-wenyet metu mertegane,yen irung dipijet-pijet metu getihe,yen nepsu dipejet marakake kerengan.

Wulang Bebasan 30