9. Si naga gedhe banjur diuncalake mangisor, si ula kuna, kang kaaranan Iblis lan Setan, kang nasarake saisining jagad, iku kauncalake menyang ing bumi, dalah para malaekate.
10. Nuli aku krungu swara kang banter ana ing swarga, mangkene:“Samengko karahayon lan panguwasa tuwin paprentahaning Allah kita,lan panguwasane Sang Jebadane, wus kababar, marga si panggugat, kang rina-wengi nggugat para sadulur kita ana ing ngarsaning Allah kita, iku wus kauncalake mangisor.
11. Lan anggone padha ngalahake srana rahe Sang Cempe, lan srana tembunge paseksene.Sabab padha ora ngeman marang nyawane dhewe nganti tumeka ing pati.
12. Mulane padha sukarenaa,he, swarga lan he, sira kabeh kang padha ngenggoni,bilai kowe, he, bumi lan sagara!marga Iblis wus ngudhuni sira, kalawan nepsu banget,marga weruh, yen wektune mung kari sathithik.”