5. Ibu Sarai tumuli matur marang Rama Abram: “Bab anggenipun nyakitaken manah kula punika, panjenengan ingkang tanggel-jawab, kula sampun ngaturaken rencang estri wau dhateng panjenengan, nanging sapunika sareng rumaos wawrat, kok lajeng nyepelekaken kula. Sang Yehuwah mugi paring kaleresan ing antawisipun kula kaliyan panjenengan.”
6. Rama Abram banjur ngandika marang Ibu Sarai: “Lah ta baturmu iku ana ing panguwasamu, tandukana apa kang kokrasa patut!” Ibu Sarai banjur nindhes kang banget marang Ibu Hagar, satemah iku banjur minggat.
7. Nanging Sang Malaekate Yehuwah tumuli manggihi Ibu Hagar ana ing sacedhake belik ing pasamunan, iya iku belik ing dalan kang anjog ing Syur.
8. Banjur dipangandikani: “Hagar, abdine Sarai, saka ngendi sira iku lan menyang ngendi paranira?” Unjuke Ibu Hagar: “Kawula minggat saking ngarsanipun bendara kawula Sarai.”
9. Sang Malaekate Yehuwah banjur ngandika marang Ibu Hagar: “Sira balia marang bendaranira lan nungkula marang ing pamengkune.”
10. Karomaneh dipangandikani dening Sang Malaekate Yehuwah mangkena: “Turunira bakal Suntangkarake dadi akeh banget, nganti ora kena dietung, awit saka akehe.”