3. Paduka mugi karsaa nilingaken saha karsaa maringi wangsulan,kawula nglembara kaliyan nangis margi saking semplah.
4. Margi saking pambengoking mengsah,lan panganiayanipun tiyang duraka;amargi sami ndhatengaken bilai,sarta kanthi pangigit-igit anggenipun nglawan kawula.
5. Manah kawula ngolang-ngaling,tuwin pagirising pejah ngebruki kawula.
6. Kawula ketaman ing ajrih lan raos gumeter,kawula kalimputan ing pagiris.
7. Kawula manah makaten: “Adhuh, saupama aku kaparingan swiwi kaya manuk dara,banjur mabur golek papan kang tentrem,
8. malah nuli lumayu nganti adoh,lan banjur nginep ana ing pasamunan. (Selah)