7. Lah aku nguwuh-uwuh: “Daksiya!” nanging ora ana kang mangsuli.Aku sesambat njaluk tulung, nanging ora ana pangadilan.
8. Dalanku dialing-alingi ing tembok, satemah aku ora bisa liwat,sarta lurung-lurungku didadekake peteng.
9. Kaluhuranku dening Panjenengane wus didhedheli,sarta makuthaku wus karampas saka ing sirahku.
10. Aku dibongkar babar pisan satemah aku sirna,tuwin pangarep-arepku dibedhol kayadene wit-witan.
11. Bebendune marang aku mulad-mulad,aku dianggep satrune.
12. Wadya-balane maju bebarengan,ngalang-alangi dalan nglawan marang aku,banjur ngepung tarubku.
13. Sadulurku padha diedohake saka ing aku,sarta kawanuhanku padha pangling babar pisan marang aku.
14. Sanak-sanakku padha ngedohtuwin mitraku padha lali marang aku.
15. Wong-wong kang tunggal saomah karo aku lan para rewang wadonpadha ngarani aku wong liya,sarta nganggep aku wong manca.