31. Salebare ngubur nuli celathu marang anak-anake: “Manawa aku mati, aku kuburen ana ing kuburan iki nunggal karo abdining Allah iku sarta balung-balungku dekekna ing sandhinge balung-balunge.
32. Amarga tetembungan kang diucapake marga saka dhawuhe Pangeran Yehuwah, marang misbyah kang ana ing Betel iku lan marang sakehing omah pamujan ing tengger-tengger ing kutha-kutha ing Samaria, iku mesthi bakal kelakon temenan.”
33. Sawuse kelakon mau Sang Prabu Yerobeam meksa ora nilar pandamele kang ala iku, nanging isih bae ngadegake imam-imam saka kalangan rakyat kanggo tengger-tengger pangurbanan. Sapa bae kang gelem, iku banjur katetepake dadi imam ing tengger-tengger pangurbanan.
34. Anadene panggawe kang mangkono iku dadi lan dosane tedhake Sang Prabu Yerobeam, satemah banjur padha kasirnakake saka ing salumahing bumi.