14. Anadene emas kang diladekake marang Sang Prabu Suleman iku ing sajroning sataun bobote ana nem atus sawidak nem talenta,
15. iku durung kapetung kang diunjukake dening para sudagar lan para pedagang sarta dening para ratu ing tanah Arab tuwin para bupati ing nagara kono.
16. Sang Prabu Suleman yasa tameng gedhe rong atus, kang digawe emas gemblengan, saben tameng gedhe siji emase nem atus sekel;
17. panjenengane uga yasa tameng cilik telung atus, kang digawe uga emas gemblengan, siji-sijine emase telung mena; Sang Prabu banjur dhawuh nyimpen iku mau kabeh ana ing gedhong “Alas Libanon”.
18. Sang Prabu uga yasa dhampar gadhing gedhe, kang sinelut ing emas murni.
19. Dhampar iku sungsun enem; sing sisih mburi ana endhas-endhasane bunder, lan ing sisih kiwa-tengene palenggahan ana lengenane. Ing sandhinging lengenan mau ana pepethaning singa loro,
20. dene ing sandhuwure undhak-undhakan ing kiwa-tengene ana singane rolas kang padha ngadeg; durung tau ana karajan kang yasa barang gegawean kang kaya mangkono iku.
21. Sakehing piranti kang kagem ngunjuk Sang Prabu Suleman kang digawe emas lan sakehe barang kang ana ing gedhong “Alas Libanon” iku kang digawe emas murni; ora ana barang salaka, awit nalika jamane Sang Prabu Suleman panganggepe wong salaka iku tanpa aji.
22. Sabab Sang Prabu kagungan kapal-kapal Tarsis ana ing sagara kang manunggal karo kapal-kapale Sang Prabu Hiram, lan saben telung taun sepisan kapal-kapal Tarsis mau teka nggawa emas, salaka lan gadhing, uga kethek lan manuk merak.
23. Kasugihan lan kawicaksanane Sang Prabu Suleman iku ngluwihi sakehing ratu ing bumi.
24. Wong saindenging jagad padha ngupaya pangayunane Sang Prabu Suleman prelu nyumurupi kawicaksanan kang wus kaparingake dening Gusti Allah ana ing sajroning panggalihe.
25. Saben wong kang sowan nggawa pisungsung arupa barang-barang salaka lan barang-barang emas, pangageman, gegaman, anggi-anggi, jaran lan bihal, lumintu ing saben taun.