1. Kang iku, aku padha dianggepa kaya mangkono iku: dadi abdine Sang Kristus, kang pinracaya rumeksa ing kekerane Gusti Allah.
2. Tumrap para abdi kang kaya mangkono iku, mung siji sarate: yaiku temen.
3. Tumraping aku dakanggep sepele, apa kowe utawa sadhengah pangadilaning manungsa kang ngadili marang aku. Malah awakku dhewe iya ora dakadili.
4. Sabab aku pancen ora rumangsa apa-apa, ananging ora awit saka iku anggonku kabenerake. Kang ngadili aku iku Gusti.