Psailm 139:3-13 Bedell An Biobla Naomhtha 1817 (BEDELL)

3. Spíona tú mo chasán agus mo luidhe síos, agus atá tú éolach air mo shlighthibh uile.

4. An tan nach bhfuil an fhocal ann mo theangaidh, féuch, a THIGHEARNA, is aithne dhuitse sin uile.

5. Am dhiaigh agus romham gabhaidh tú am thimchioll, leagaidh tú do lámh orum.

6. Is iongantach héolus ós mo chionn; atá sé árd, ní fhéaduim rochtuin chuige.

7. Cá háit a rachaidh mé ó do spiorad? nó cá háit a tteighfe mé ó do radharc?

8. Má théighim súas go flaitheamhnus, atá tusa ann: má ullmhuighim mo leabaidh a nifrionn, féuch, atá tusa a lathair.

9. Má ghabhuim sciatháin na maidne, agus má chomhnuighim a rannaibh foiriomlacha na mara;

10. Ann sin fos tréorochuidh do lámhsa mé; agus coinneomhuidh do lámh dheas mé.

11. Agus má deirim, Foileochuidh an dorchadus mé go deimhin; biáidh a noidhche go dearbhtha na solus am thimchioll.

12. An dorchadus féin ní dhorchuighionn uáitsi; agus do bheir a noidhche solus úaithe mar an lá: mar an ndorchadus is amluidh sin atá an solus.

13. Oír do shealbhuidh tú mo dhubháin: dfoluigh tú mé a mbroinn mo mhathar.

Psailm 139