2. Agus ar ndul a mach dhó as an luing, ar an mball tárla duine an a raibh spiorad neamhghlan air, ag teachd as na tuámuighibh,
3. Agá raibh a áit chomhnuighe ann sna túamuighibh; agus nár bheidir lé neach ar bith a cheangal, ní headh, lé slabhradhuibh féin:
4. Do bhrígh ar mbeith ceanguilte go mínic dhó le geimhlibh agus lé slabhradhuibh, go mbriseadh sé na slabhruidhe, agus go mionbhruigheadh sé na geimhleacha: agus níor bhéidir lé neach ar bith a smachdughadh.
5. Agus do bhíodh sé do ghnáth, do ló agus doidhche, ar na sléibhtibh, agus annsna túamuighibh, ag éimhghe, agus da ghearradh féin ré clochaibh.
6. Agus ar bhfaicsin Iósa dhó a bhfad úadh, do rith sé agus do shléachd sé dhó,
7. Agus ag eimhghe do ghuth árd, a dubhairt sé, Créd í mo chuidsi dhíot, a Iósa, a Mhic Dé roáird? Cuirim a huchd Dé ort, gan mo phianadh.
8. (Oír a dubhairt sé rís, A spiorad neamhghlan, tárr a mach as an duine.)
9. Agus do fhíafruigh sé dhe, Créd is ainm dhuit? Agus do fhreagair seisean, ag rádh, Léghíon is ainm dhamh: óir a támáoid mórán ann.
10. Agus do íarr sé go roighéur air gan a gcur a mach as an dúthaidh sin.
11. Agus do bhí tréad mór muc ann sin air na sléibhtibh ag ingheilt.
12. Agus do íarradar na deamhuin uile air, ag rádh, Cuir sinne ann sna mucuibh, do chum do rachmáois a sdeach ionnta.