41. Do níthísi oibreacha bhur nathar féin. Uime sin a dubhradarsan ris, Ní a nadhaltrannus rughadh sinnl atá áon Athuir aguinn, Día.
42. A dubhairt Iósa ríu: Dá madh é Día bhur Nathairsi, gan chunntabhairt do ghráidheóchadh sibh misi: óir is ó Dhía do ghluáis mé agus tháinig mé; agus ní uáim fein tháinig mé, achd eisean do chuir úádh mé.
43. Créd fá nach dtuighthí mo chomhrádhsa? ar son nach bhféudtáoi mo bhríathar déisdeachd.
44. As é an díabhal as athair dháoibh, agus as íad míana bhur nathair as toil libhsi dhéunamh. Do bhi seision na fhear dúnmharbhtha ó thus, agus níor chomhnuidh se sa bhfírinne, óir ní bhfuil fírinne ann. A núair do ní sé brég, úadh féin labhrus sé: óir as bréaguire é, agus as é as athair don bréig.
45. Achd do bhrígh go labhruimsi an fhírinne, ní chreidtí me.
46. Cíá dhibhsi chuireas peacadh am letih? Má a deirim a nfírinne, créd fá nach creidtí dhamh?
47. Gidh bé atá ó Dhía, éisdidh sé briathra Dé: is uime nach éisdtisi, ar son nach ó Dhía sibh.
48. Uime sin dó fhreagradar na Iúdaidhe, agus a dubhradar ris, An né nach maith a deirmíd gur Samaritánach thú, agus go bhfuil deamhan ionnad?
49. Do fhreaguir Iósa, Ní bhfuil deamhan ionnamsa; achd do bheirim onóir dom Athair, agus do bheirthísi eas onóir dhamhsa.
50. Agus ní í mó ghlóir féin íarruimsi: atá neach íarrus agus bheireas breath.
51. Go deimhin, deimhin, a deirim ribh, Gidh bé choimhéudfas mo bhríatharsa, ní fhaicfi sé bás go siorruidhe.
52. Ar a nadhbharsin a dubhradar na Iúduidhe ris, Aithnimíd a nois go bhfuil an díabhal ionnad. Fúair Abraham, agus na fáidhe bás; agus a deir tusa, Gidh bé choimhéudfas mo bhríatharsa, ní bhlaisfe sé bás go síorruidhe.