2. آنان کماندارانی بودند که به دست راست و چپ، سنگ و تیر پرتاب می‌کردند. ایشان بِنیامینی و از خویشان شائول بودند:
3. رئیس ایشان اَخیعِزِر بود و بعد از او یوآش، که هر دو پسران شِماعَه اهل جِبعَه بودند؛ یِزیئیل و فِلِط، پسران عَزمَوِت؛ بِراکَه، یِیهوی عَناتوتی،
4. یِشمَعیای جِبعونی که جنگاوری در میان آن سی و رهبر آن سی بود، اِرمیا، یَحَزیئیل، یوحانان، یوزاباد اهل جِدیرَه،
5. اِلعوزای، یِریموت، بِعَلیا، شِمَریا، شِفَطیای حَروفی،
6. اِلقانَه و یِشّیا و عَزَرئیل و یوعِزِر و یَشُبِعام، که اهل قورَح بودند،
7. و یوعِلَه و زِبَدیا، پسران یِروحام اهل جِدور.
8. برخی از جادیان در سنگر در بیابان به داوود پیوستند. آنان جنگاورانی توانا و آزموده بودند، مجرّب در به‌کارگیری سپر و نیزه. روی ایشان همچون روی شیر بود، و بسان غزالان بر کوهساران چابک بودند.
9. رئیس ایشان عِزِر بود، در جای دوّم عوبَدیا، سوّم اِلیاب،
10. چهارم مِشمَنَّه، پنجم اِرمیا،
11. ششم عَتّای، هفتم اِلیئیل،
12. هشتم یوحانان، نهم اِلزاباد،
13. دهم اِرمیا و یازدهم مکبَنّای.
14. این جادیان، رؤسای لشکر بودند؛ کوچکترین ایشان با یکصد تن، و بزرگترینشان با هزار تن برابری می‌کرد.
15. اینان بودند کسانی که در ماه نخست از اردن عبور کردند، آنگاه که از تمامی کناره‌هایش طغیان کرده بود، و همۀ کسانی را که در وادیها ساکن بودند، به طرف شرق و به طرف غرب، متواری ساختند.
16. برخی از مردان بِنیامین و یهودا نزد داوود به سنگر رفتند.