1. برادران خود را بگویید: «ای قوم من،» و خواهرانتان را: «ای رحمت‌یافته.»
2. «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید!چراکه او زن من نیست،و من شوهر او نیستم.بگذار فاحشگی‌اش را از چهرۀ خویش بزداید،و زناکاری‌اش را از میان سینه‌های خود؛
3. مبادا جامه از تنش به در کنمو او را همچون زادروزش برهنه سازم،و بسان بیابانش گردانم،چونان سرزمین بی‌حاصل،و او را از تشنگی از پا درافکنم.
4. بر فرزندانش رحم نخواهم کرد،زیرا فرزندان فَحشا هستند،
5. چراکه مادرشان فاحشگی کرده،و آن که بدیشان آبستن گردید، بی‌شرمی نموده است؛چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت،که نان و آب و پشم و کتانو روغن و شربت به من می‌دهند.“
6. پس راه او را با خار‌ها خواهم بستو گرداگردش دیواری خواهم کشیدتا طریقهای خود را نیابد.
7. از پی عاشقان خود خواهد شتافت،ولی بدیشان نخواهد رسید؛آنان را خواهد جُست،اما نخواهد یافت.پس خواهد گفت:”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشتزیرا آن زمان مرا خوش‌تر می‌بود.“
8. او نمی‌دانست من بودمکه گندم و شراب و روغن به او می‌دادم،و سیم و زری را که برای بَعَل صرف می‌کردبرایش افزون می‌گردانیدم.
9. پس من گندم خود را در فصلشو شراب خویش را در موسمشاز او باز خواهم ستانید،و نیز پشم و کتان خود راکه برای پوشاندن برهنگی‌اش بود،از او خواهم گرفت.