4. زیرا خداوند بزرگ است و به‌غایت شایان ستایش؛از او می‌باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
5. زیرا همۀ خدایانِ قومها، بتهای بی‌ارزشند،اما یهوه آسمانها را بساخت.
6. فرّ و شکوه به حضور وی استو توانایی و زیبایی در قُدس وی.
7. ای طوایف قومها، وصف خداوند را بگویید!وصف جلال و قوّت خداوند را بگویید!
8. وصف جلال نام خداوند را بگویید!هدیه بیاورید و به صحنهای او بیایید!
9. خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید!
10. باشد که در میان قومها بگویید، «خداوند پادشاهی می‌کند!آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد؛او ملتها را به انصاف داوری خواهد کرد.»
11. آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛دریا و هر چه آن را پر می‌سازد، غُرّش کند؛
12. صحرا و هرآنچه در آن است، شادمان گردد.آنگاه همۀ درختان جنگل بانگ شادی بر خواهند آورد،