12. خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی،و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛
13. او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی،تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.
14. زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت،و میراث خود را ترک نخواهد کرد.
15. داوری بار دیگر بر پارسایی منطبق خواهد شد،و تمامی راست‌دلان از آن پیروی خواهند کرد.
16. کیست که برای من بر ضد مردمان شریر بر‌خیزد؟و کیست که برای من در برابر بدکاران بایستد؟
17. اگر خداوند یاور من نبود،جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!
18. آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»،محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.
19. در کثرت غصه‌های دل من،تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.