4. بر تو پدران ما توکل کردندآری، بر تو توکل کردند و ایشان را رهایی بخشیدی.
5. نزد تو فریاد برآوردند و خلاصی یافتند؛بر تو توکل کردند و شرمنده نگشتند.
6. اما من کِرمی بیش نیستم و انسان نِی!عار آدمیانم و تحقیرشدۀ قوم!
7. هر که بر من می‌نگرد ریشخندم می‌کند؛دهان کج می‌کنند و سر جنبانیده، می‌گویند:
8. «بر خداوند توکل دارد!پس بگذار او خلاصی‌اش دهد!اگر به او رغبت دارد،رهایی‌اش بخشد!»
9. اما تو مرا از شکم مادر بیرون آوردی،و از شیرخوارگی اطمینانم بخشیدی!