مزمور 119:130-136 هزارۀ نو (NMV)

130. باز شدن کلام تو نور می‌بخشد،و ساده‌لوحان را فهیم می‌گرداند.

131. دهان خود را گشوده، لَه لَه می‌زنم،زیرا که مشتاق فرمانهای تو هستم!

132. بر من نظر کن و مرا فیض عطا فرما،بنا به رسم خود در حق دوستداران نام خویش.

133. گامهای مرا در کلام خود استوار فرما،تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

134. مرا از ظلم انسان رهایی ده،تا احکام تو را نگاه دارم.

135. روی خود را بر خادم خویش تابان ساز،و فرایض خود را به من بیاموز!

136. نهرهای آب از دیدگانم جاری است،زیرا که شریعت تو را نگاه نمی‌دارند.

مزمور 119