114. تو پناهگاه و سپر من هستی،بر کلامت امید بسته‌ام.
115. ای بدکاران از من دور شوید،تا فرمانهای خدایم را نگاه دارم!
116. بر حسب وعده‌ات دست مرا بگیر تا زنده بمانم،و در امید خود سرافکنده نشوم!
117. از من حمایت کن تا نجات یابم،و فرایض تو را همواره مد نظر بدارم.
118. تو آنان را که از فرایض تو گمراه می‌شوند حقیر می‌شماری؛زیرا فریبکاریِ آنها بیهوده است.
119. تو همۀ شریرانِ زمین را چون تُفاله به دور می‌افکنی؛از همین رو شهادات تو را دوست می‌دارم.
120. از ترس تو موی بر تنم راست شده است؛از داوریهای تو هراسناکم.