3. به او بیندیشید که چنان مخالفتی را از سوی گناهکاران تحمل کرد، تا خسته و دلسرد نشوید.
4. هنوز در نبرد خود با گناه تا پای جان ایستادگی نکرده‌اید
5. و آن سخن تشویق‌آمیز را از یاد برده‌اید که شما را پسران خطاب کرده، می‌گوید:«ای پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار،و چون توبیخت کند، دلسرد مشو.
6. زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند،و هر فرزند خود را که می‌پذیرد، تنبیه می‌نماید.»
7. سختیها را به منزلۀ تأدیب تحمل کنید؛ خدا با شما همچون پسران رفتار می‌کند. زیرا کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟
8. اگر شما تأدیب نشده‌اید، در حالی که همه از آن سهمی داشته‌اند، پس حرامزاده‌اید، نه فرزندان حقیقی.
9. به‌علاوه، همۀ ما پدران زمینی داشته‌ایم که تأدیبمان می‌کردند، و ما به آنها احترام می‌گذاشتیم. حال، چقدر بیشتر باید پدر روحهایمان را اطاعت کنیم تا حیات داشته باشیم.