1. وای بر شهر ستمگر،که عِصیانگر است و فاسد!
2. از کسی فرمان نمی‌برد،و تأدیب نمی‌پذیرد؛بر خداوند توکل نمی‌کند،و به خدای خویش نزدیکی نمی‌جوید.
3. صاحبمنصبانش در میانش همچون شیرانِ غرّانند،و قاضیانش همچون گرگان شب،که چیزی برای صبح باقی نمی‌گذارند.
4. انبیایش بی‌ملاحظه وخیانت‌پیشه‌اند؛کاهنانش قُدس را نجس می‌سازندو شریعت را زیر پا می‌گذارند.
5. خداوند در میانش عادل استو بی‌انصافی نمی‌کند؛صبح به صبح عدل خویش را نمایان می‌سازدو کوتاهی نمی‌کند؛اما ظالم شرم نمی‌شناسد.
6. «قومها را منقطع ساخته‌ام،و برجهای ایشان ویران شده است؛کوچه‌هایشان را متروک ساخته‌ام،و کسی از آنها گذر نمی‌کند.شهرهایشان چنان ویران گشتهکه نه انسانی باقی مانده و نه سکنه‌ای.