17. دلت از زیبایی‌ات مغرور گشت،و به سبب فّر و شکوهت،حکمت خویش را فاسد گردانیدی.پس تو را بر زمین افکندمو در معرض تماشای پادشاهان نهادم.
18. به واسطۀ کثرتِ گناهت و بی‌انصافیِ سوداگری‌ات،مکانهای مقدسِ خویش را مُلَوّث ساختی؛پس آتشی از میانت بیرون آوردمکه تو را سوزانید،و در برابر دیدگان همۀ نظاره‌گرانت،تو را بر روی زمین خاکستر ساختم.
19. جملۀ آنان، از میان قومها، که تو را می‌شناختند،از تو در شگفت شدند؛سرانجامی دهشتناک رسیده‌ای،و دیگر تا به ابد نخواهی بود.»
20. کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: