20. براستی که بر زمین، پارسایی نیست که نیکویی کند و هرگز گناه نورزد.
21. به هرآنچه مردم گویند دل مسپار، مبادا بشنوی که غلامت تو را لعن می‌کند.
22. زیرا دل تو نیک می‌داند که تو خود نیز بارها دیگران را لعن کرده‌ای.
23. من این همه را به حکمت آزمودم، و گفتم: «حکیم خواهم شد»؛ اما از من دور بود.