2. رفتن به خانۀ ماتمبِه از رفتن به خانۀ جشن؛زیرا مرگ است فرجام همۀ انسانها،و بر زندگان است که این را به یاد بسپارند.
3. غم از خنده بهتر است،زیرا غمِ چهره، به شادیِ دل می‌انجامد.
4. دلِ حکیمان در خانۀ ماتم است،دل احمقان در خانۀ بزم.
5. شنیدنِ عتابِ حکیمان،بِه از گوش سپردن به سرودِ احمقان.
6. زیرا خندۀ احمقان به صدای سوختن خارها زیر دیگ مانَد،و این نیز بطالت است.
7. براستی که اخاذی، حکیم را دیوانه می‌گرداند،و رشوه، دل را فاسد می‌سازد.
8. پایانِ کار از آغازش بهتر است،و دل صبور از دلِ مغرور نیکوتر.
9. در دل خویش زود خشمگین مشو،زیرا خشم در دامن احمقان منزل می‌گزیند.