18. کاروانها مسیر خود را تغییر می‌دهند،و به بیابانِ بی‌آب و علف درمی‌آیند و هلاک می‌گردند.
19. کاروانیانِ تیما نگریستند،قافله‌های صَبا به امید آن بودند.
20. ایشان از اطمینان خویش سرافکنده شدند؛به آنجا رسیدند و شرمنده گشتند.
21. اکنون شما نیز مانند آن رودها شده‌اید؛مصیبتِ مرا دیده و ترسان گشته‌اید.
22. آیا گفتم چیزی به من ببخشید؟یا از ثروت خود هدیه‌ای به من دهید؟
23. یا از چنگ مخالفان رهایم سازید؟یا از دست ظالمان فدیه‌ام کنید؟