10. زیرا که تو خدای نجات خویش را از یاد برده‌ایو صخرۀ پناهگاه خویش را به یاد نمی‌آوری.پس هرچند نهالهای دلپذیر غَرس کنیو موهای بیگانگان را بکاری،
11. و هرچند در همان روز که آنها را غرس‌می‌کنی، نمُوِشان دهی،و همان صبح که آنها را می‌کاری، به شکوفه‌‌‌شان آوری،محصولت در روزِ ناخوشی و دردِ بی‌درمانیکسره زایل خواهد شد.
12. وای از خروش قومهای بسیار،که چون دریای خروشان می‌خروشند!وای از غرش ملتها،که چون آبهای بسیار می‌غرّند!