19. چنین است سر‌انجام هر آن کس که در طمعِ سود نامشروع باشد؛آنچه به دست می‌آید، جانِ صاحب خود را می‌ستاند.
20. حکمت در کوی و برزن ندا درمی‌دهدو در میدانها آواز خود را بلند می‌کند؛
21. در جاهای پرازدحام بانگ در می‌دهدو بر دروازه‌های شهر، سخن می‌راند:
22. «ای ساده‌لوحان، تا چند ساده‌لوحی را دوست خواهید داشت؟تا چند تمسخرگران از تمسخر لذت خواهند بردو جاهلان از دانش بیزار خواهند بود؟
23. توبیخ مرا بشنوید و بازگشت کنید،و من روح خود را بر شما فرو خواهم ریختو کلمات خویش را بر شما اعلام خواهم کرد.