17. براستی چه عبث استآشکارا دام گستردن در برابر چشم پرنده‌ای!
18. اما اینان در کمین خون خویشتن می‌نشینندو نهانی برای جان خود انتظار می‌کشند!
19. چنین است سر‌انجام هر آن کس که در طمعِ سود نامشروع باشد؛آنچه به دست می‌آید، جانِ صاحب خود را می‌ستاند.
20. حکمت در کوی و برزن ندا درمی‌دهدو در میدانها آواز خود را بلند می‌کند؛
21. در جاهای پرازدحام بانگ در می‌دهدو بر دروازه‌های شهر، سخن می‌راند: