8. هر یک از این چهار حیوان شش بال داشت و بدن آنها از هر طرف پر از چشم بود و شب و روز دایماً می‌گفتند:«قدّوس، قدّوس، قدّوس، خداوند، خدای قادر مطلقكه بود و هست و خواهد آمد.»
9. هر وقت این حیوانات آن تخت‌نشین را كه تا ابد زنده است، تجلیل و تكریم و تمجید می‌کنند،
10. آن بیست و چهار پیر در برابر تخت‌نشین كه تا ابد زنده است سجده می‌کنند و او را می‌پرستند و تاجهای خود را در جلوی تخت او می‌اندازند و فریاد می‌زنند:
11. «ای خداوند و خدای ما، تو تنها شایسته‌ایكه صاحب جلال و حرمت و قدرت باشی،زیرا تو همه‌چیز را آفریدیو به ارادهٔ تو، آنها هستی و حیات یافتند.»