11. ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.
12. قوم خود را ارزان فروختی،آنها برای تو ارزشی نداشتند.
13. نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی.آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.
14. ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای،و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.
17. همهٔ اینها بر ما واقع شد،امّا ما تو را فراموش نکردیمو پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.
18. از تو دلسرد نشدیمو از راه تو منحرف نگشتیم.
19. امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.
20. اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم،یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،
21. البتّه تو می‌دانستی،زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.
22. ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیمو ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.
23. ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.
24. چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.
25. دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.
26. برخیز و به کمک ما بیا!به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.