10. به خانه‌های خود باز نمی‌گردندو آشنایانشان برای همیشه آنها را از یاد می‌برند.
11. از همین سبب است که نمی‌توانم خاموش بمانمو می‌خواهم درد و رنج خود را بیان کنم.
12. مگر من هیولای دریایی هستمکه مرا تحت نظر قرار داد‌ه‌ای؟
13. من دراز می‌کشم تا دَمی استراحت کنمو مصیبتهای خود را از یاد ببرم،
14. آنگاه تو مرا با خوابها می‌ترسانیو با کابوس‌ها به وحشت می‌اندازی.
15. بنابراین من چارهٔ دیگری ندارم، جز اینکه خفه شوم و بمیرمو به این زندگی پر از رنج خود خاتمه بدهم.