1. خداوند سلطنت گرفته است، پس زمین شادی کند و جزیره های بسیار مسرورگردند.
2. ابرها و ظلمت غلیظ گرداگرد اوست. عدل و انصاف قاعده تخت اوست.
3. آتش پیش روی وی میرود و دشمنان او را به اطرافش میسوزاند.
4. برقهایش ربع مسکون را روشن میسازد. زمین این را بدید و بلرزید.
5. کوهها ازحضور خداوند مثل موم گداخته میشود، ازحضور خداوند تمامی جهان.
6. آسمانها عدالت او را اعلام میکنند و جمیع قومها جلال او رامی بینند.