1. چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من میآید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا میآید؟» ]
2. اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.
3. او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.