مزامیر 119:134-142 Old Persian Version (OPV)

134. مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تورا نگاه دارم.

135. روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.

136. نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو رانگاه نمی دارند.

137. ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.

138. شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.

139. غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کردهاند.

140. کلام تو بینهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست میدارد.

141. من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.

142. عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.

مزامیر 119