26. به آسمانها بالا رفتند و به لجهها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.
27. سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.
28. آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
29. طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.
30. پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.
31. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
32. و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.
33. او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.
34. و زمین بارور را نیز به شوره زار، بهسبب شرارت ساکنان آن.
35. بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.
36. و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.