25. و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند.
26. لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد.
27. و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند.
28. پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند.
29. و بهکارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.
30. آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد.
31. و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد.
32. واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را بهخاطر ایشان آزاری عارض گردید.