24. و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند.
25. و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند.
26. لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد.
27. و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند.
28. پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند.
29. و بهکارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.
30. آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد.
31. و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد.
32. واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را بهخاطر ایشان آزاری عارض گردید.
33. زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت.